هنگام ظهور و پس از آن که جبرئیل مردم را به سوی مهدی(ع) فرا خواند، ندایی از شیطان به گوش می رسد. امام صادق(ع) در این باره می فرماید:
ندای جبرئیل، از آسمان و ندای ابلیس، از زمین است.[۱]
امام صادق(ع) در بیان چرایی این که مردم با دیدن آن همه عجایب از قائم(ع) با او می جنگند، می فرماید:
شیطان، آنان را وا نمی نهد، تا این که او نیز ندا دهد، همان گونه که روز عقبه [به هنگام بیعت مردم مدینه] در کنار پیامبر خدا(ص) ندا داد.[۲]
بر این اساس، در هنگام ظهور، دو فریاد از سوی دو قطب مخالف (الهی و شیطانی) به گوش می ر سد.[۳]
امام باقر(ع) در حدیثی، علّت ندای شیطان را بیان و به فریب نخوردن از شیطان تأکید نموده است:
تا مردم را به شک اندازد و آنان را بفریبد. در آن روز، عدّه فراوانی به شک می افتند و سرگردان می شوند و به آتش دوزخ، سقوط می کنند. پس چون ندا [ی اوّل] را در ماه رمضان شنیدید، شک نکنید که آن، ندای جبرئیل است و نشانه آن هم این است که نام قائم و نام پدرش را ندا می دهد، به گونه ای که دخترِ در کنج خانه هم آن را می شنود و پدر و برادرش را به بیرون رفتن [و همراهی با قائم ] تحریک و تشویق می کند... و ندای دوم، از زمین به گوش می رسد و ندای ابلیسِ لعنت شده است و به نام فلان کس و این که مظلومانه کشته شده است، ندا می دهد و با این کار، قصد فتنه انگیزی دارد. پس ندای اوّل را اطاعت کنید و از ندای دوم بپرهیزید تا فریب نخورید.[۴]
امام صادق(ع) درباره مخاطبان این دو ندا می فرماید:
کسانی آن [ندای راست] را [از ندای دروغ] باز می شناسند که حدیث ما را روایت کرده اند و پیش از وقوعش [از آن باخبر بوده اند و] می گویند: آن، روی می دهد، و می دانند که حق با آنهاست و راستگویند.[۵]
و نیز می فرماید:
این هنگام (طنین انداز شدن ندای شیطانی) است که باطل اندیشان شک می کنند.[۶]،[۷]
[۱]. کمال الدین: ص ۶۵۲ ح ۱۳.
[۲]. الغیبة، نعمانی: ص ۲۶۴ ح ۲۹.
[۳]. ر.ک: دانش نامه امام مهدی(ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: ج ۷ ص ۱۷۵ ـ ۲۰۱.
[۴]. الغیبة، نعمانی: ص ۲۵۳ ح ۱۳.
[۵]. الغیبة، نعمانی: ص ۲۶۴ ح ۲۸.
[۶]. الغیبة، طوسی: ص ۴۳۵ ح ۴۲۵.